Jaren heb ik mezelf wijs gemaakt dat ik morgen wel kan stoppen met gebruiken, terwijl ik me isoleerde op mijn kamer, altijd vooruit kijkend maar nooit naar de dag van vandaag. In de kliniek leerde we om alleen voor vandaag te leven en morgen komt later wel. Elke ochtend zeg ik tegen mezelf: 'Alleen voor vandaag blijf ik clean', om s'avonds als dat gelukt is met een tevreden gevoel naar bed te kunnen gaan.
De reden voor mijn gebruik was omdat ik niet wou voelen. Bepaalde gedachtes konden zoveel pijn doen dat ik ze het liefst verdoofde met drugs, zonder ooit maar over deze gedachtes en gevoelens te praten met iemand. 'Niemand snapt me toch, ik ben de enige die zich zo voelt en mensen zijn niet geïnteresseerd in mijn gezeik'. Wat had ik het mis. In de kliniek heb ik voor het eerst in mijn leven mensen leren kennen die zich net zo voelde als mij. Ik voelde me begrepen en heb geleerd dat die gedachtes en gevoelens er mochten zijn. Door ze uit te spreken naar andere 'fellows' zoals mensen met verslaving elkaar noemen is het eruit en hoef je er niet meer voor te vluchten. In het begin doods eng, je doet immers dat gene wat je jaren lang hebt vermeden, maar achteraf gezien zo fijn.
Ik ga tegenwoordig naar meetings, ja die meetings die je ook wel is in films of series ziet: Hallo mijn naam is Gillby en ik ben verslaafd, Hallo Gillby. In het begin een vreemde beleving maar nu een plek waar ik me fijn en welkom voel. Iedereen die daar zit heeft dezelfde ziekte en door te delen hierover kan ik in herstel blijven, maar ook simpelweg luisteren naar verhalen van andere fellows doet goed, even die reminder dat je er niet meer alleen voor staat. Iedereen geeft elkaar voor en na de meeting een knuffel, of je nou voor het eerst komt, of terugkomt na een terugval. Een teken van liefde en om te laten zien dat je welkom bent altijd, zo lang jij er voor open staat om te herstellen. Ze zeggen dat er geen remedie is voor de ziekte verslaving, maar ik ben er van overtuigd dat liefde en begrip die remedie kunnen zijn.
In 1997 bracht de belgische band K's Choice het nummer 'Not an addict' uit. Voor ik wist dat ik verslaafd was simpel weg een goed nummer, nu een nummer met een diepgaande betekenis voor me.
I feel alive
If you don't have it your on
the other side
I'm not an addict (maybe that's a lie)
Dit stukje beschrijft hoe ik me voelde toen ik nog gebruikte, verslaafd ben ik niet, maar ergens weten dat dat misschien een leugen is die je jezelf verteld.
Om in het volgende stuk te beschrijven hoe ik me voelde op het moment dat de drugs was uitgewerkt. Alleen, koud en onbegrepen. Ik hoop dat mensen hierdoor beter gaan begrijpen dat een verslaafde altijd een reden heeft om te gebruiken, vaak om te vluchten van gevoelens, pijn en verdriet.
Ik ben ondertussen 124 dagen clean en voel me gezonder dan ooit, al heb ik soms nog wat last van wat sombere gedachtes, ik weet nu wat ik ermee moet doen en merk dat het werkt. In augustus begin ik op de Herman Brood Academie aan de opleiding Music Industry Professional, een mooi vooruitzicht en het begin van een nieuw, 'clean' leven.
Hoi ik ben Gillby, en ik ben verslaafd.
It's over now, I'm cold, alone
I'm just a person on my own
Nothing means a thing to me
Om in het volgende stuk te beschrijven hoe ik me voelde op het moment dat de drugs was uitgewerkt. Alleen, koud en onbegrepen. Ik hoop dat mensen hierdoor beter gaan begrijpen dat een verslaafde altijd een reden heeft om te gebruiken, vaak om te vluchten van gevoelens, pijn en verdriet.Ik ben ondertussen 124 dagen clean en voel me gezonder dan ooit, al heb ik soms nog wat last van wat sombere gedachtes, ik weet nu wat ik ermee moet doen en merk dat het werkt. In augustus begin ik op de Herman Brood Academie aan de opleiding Music Industry Professional, een mooi vooruitzicht en het begin van een nieuw, 'clean' leven.
Hoi ik ben Gillby, en ik ben verslaafd.