Ik ben druk bezig met mijn review over Led
Zeppelin IV maar terwijl ik dit aan het doen was kwam er een nummer voorbij van
''Joy Division" genaamd Love Will Tear Us Apart (zie Spotify playlist). Ik
moest even stoppen met het schrijven van de review om dit kleine meesterwerk te
delen met jullie. De oplettende lezer zal het nummer wellicht kennen uit de
serie ''13 Reasons why'', de aangrijpende serie over een meisje dat na haar
zelfmoord 13 bandjes achterlaat, 1 voor elk die 'schuldig' is aan haar zelfmoord.
Het nummer is van de band Joy Division. De zanger van deze band was Ian Curtis, een geweldige zanger, die helaas veel te jong zelfmoord heeft gepleegd na een jarenlange depressie. Ian werd slechts 23 jaar. Als je meer wilt weten over dit tragische verhaal raad ik je de film ''Control'', een prachtige biopic, volledig in zwart wit om de sfeer net wat somberder te maken die helaas op een tragische manier moet eindigen.
De reden dat ik dit niet zo vrolijke verhaal wil aankaarten is omdat ik op het moment van schrijven zelf moet dealen met een depressie. Ook op aanraden van mij psycholoog ben ik begonnen met het schrijven van deze blog. Mijn gevoelens uiten is nooit mijn sterkste kant geweest. Het is voor mij dan ook een flinke stap om nu dit stuk te schrijven en een kant te laten zien die veel mensen die mij persoonlijk kennen niet van mij kennen.
De ware aard van het labeltje ''depresief'' ligt hem voor mij puur in alle vervelende, verdrietige, boze of juist de waardevolle momenten uit me leven die ik mis, die ik jarenlang heb doorgeslikt om maar weer door te kunnen gaan. Ik hou niet van mensen adviseren of vertellen hoe ze hun leven moeten leiden (zo heb ik immers zelf jarenlang alle hulp die mij geboden werd afgestoten) maar mocht je het wegstoppen van je emoties, sombere gedachten of problemen je bekend voorkomen, neem het dan aan van iemand die dit bijna zijn hele leven heeft gedaan, praat met iemand of zoek hulp.
Het moment dat ik thuis zat, alles niet meer zag zitten en er eigenlijk wel klaar mee was deed mij het belletje doen rinkelen dat ik hulp nodig heb, en heb deze voor het eerst in me leven geaccepteerd.
Hadden Ian Curtis, Curt Cobain, Chris Cornell en de onlangs overleden Chester Bennington dan geen hulp kunnen krijgen? Vast wel, maar hun eigen grootste hulp in de donkere tijden was naast de vele drank en drugs hun gezamenlijke grootste liefde: Muziek. Alle gevoelens die ze hadden in hun eigen muziek verwerken. Helaas heb ik zelf nooit veel talent gehad voor instrumenten, zingen of nummers schrijven(zou je een talent kunnen hebben in muziek luisteren?). Gelukkig kan ik luisteren naar de prachtplaten van deze muziek legendes, die ons helaas veel te vroeg hebben verlaten, om mijn eigen verdriet, boosheid, sombere gedachtes en gemis van momenten en mensen die ik lief heb te verwerken. ''Music is what feelings sound like''
Hoe ik dit allemaal kan verwerken in muziek? Geen idee, misschien omdat je het idee hebt dat de zanger van die plaat zich precies voelt zoals je je op dat moment voelt. Het bied steun en geeft me hoe raar dat ook mag klinken het idee dat ik er niet alleen voor sta. Muziek kan je ook laten terugdenken aan de mooie moment in het leven, mooie personen die je hebt ontmoet of een emotionele gebeurtenis in je leven. Om die reden heeft elke plaat die is uitgebracht voor elk persoon wat anders, iedereen interpreteert het op zijn eigen manier.
Snap je niet wat ik bedoel? Mijn excuses het kost me aardig wat lef om dit stuk überhaupt te schrijven en ik het bizar moeilijk vind mijn zwaarste struggles met de buitenwereld te delen, maar ik hoop dat ik jullie kan laten begrijpen dat muziek niet alleen leuk is om naar te luisteren, het bied troost, het bied steun en kan je door de donkerste periodes in je leven heen halen.
Even terug naar het nummer waardoor ik dit stuk begon; Love Will Tear Us Apart van Joy division. Voor mij is dit nummer belangrijk geweest in de verwerking van mijn depressie, het voelt alsof Ian Curtis precies mijn eigen gedachtes en emoties uit waardoor ik deze zelf heb kunnen uiten en verwerken. Iedereen heeft wel is gehuild bij het zien van een mooie film, maar wie heeft voor het laatst een traantje gelaten na het horen van een goeie plaat? Het gebeurd mij sinds ik me openstel om mijn emoties en gevoelens te uiten steeds vaker. En mijn god wat doet dat me soms goed.
De muziek heeft als het ware voor mij al mijn opgekropte emoties eruit weten te kregen en daar ben ik nu dankbaar voor. En mocht je jezelf herkennen in dit stuk, laat muziek jou dan ook helpen en steun bieden.
Where words fail, music speaks.